រឿងទីមួយដែលនឹងផុសឡើងនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់អ្នកដំបូងគេនៅពេលដែលអ្នកគិតដល់គូនសាននេះគឺជាអ្វីទៅ? វាប្រហែលជាអាស្រ័យទៅលើថាអ្នកកើតនៅជំនាន់ណា។ បើសិនជាអ្នកមានអាយុពី៥០ឆ្នាំទៅ៧០ឆ្នាំ អ្នកពិតជាចាំយ៉ាងច្បាស់នូវ វិទ្យាល័យពាណិជ្ជកម្មគូនសាន ដែលបានលល្បីល្បាញទីទាំងប្រទេសនៅកំឡុងឆ្នាំ១៩៧០ ដែលនៅពេលនោះកីឡាបេសប៉លសិស្សវិទ្យាល័យគឺជាកីឡាដែលពេញនិយមបំផុត។ ហើយបើសិនជាអ្នកមានអាយុក្មេងជាងនេះវិញ អ្នកពិតជាចាំបាននូវ បញ្ហាដ៏ធំបំផុតមួយដែលស្តីអំពីគំរោងនៃការអភិវឌ្ឍន៍ជាតិ ដែលមានឈ្មោះថា ទំនប់សមុទ្រស៊ែម៉ាន់ ដែលប្រើពេលចំនួន២០ឆ្នាំ តាំងពីពេលសាងសង់ចាប់ផ្តើមនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៩០។
ប៉ុន្តែបើសិនជាអ្នកមើលទៅលើទស្សនៈវិស័យនៃប្រវត្តិសាស្រ្តវិញ គូនសានមានភាពឈឺចាប់មួយនៃប្រវត្តិសាស្រ្តសម័យទំនើបនៃប្រទេសកូរ៉េ។ តាំងពីមានកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងកូរ៉េនិងជប៉ុន នៅឆ្នាំ ១៨៧៦ ដោយ ទីក្រុងប៊ូសាន វ៉ុនសាន អ៊ីនឆុន ម៉ូកប៉ូ ឈីនណាមប៉ូ និង ម៉ាសាន មក គូសាន បានក្លាយទៅជាទីក្រុងកំពុងផែនៅឆ្នាំ ១៨៩៩ ដែលមិនដូចទីក្រុងកំពង់ផែដទៃទៀត ដែលវាប្រើសំរាប់នាំចេញ ស្រូវដើម្បីទៅផ្គត់ផ្គង់នូវការខ្វះខាតនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនហើយវាក៏បានក្លាយទៅជា មជ្ឈមណ្ឌលសេដ្ឋកិច្ចមួយសំរាប់អ្នកជំនួញជនជាតិជប៉ុន។ តាមរយៈកំពង់ផែនេះ ស្រូវត្រូវបានគេប្រមូលយកមកពីតំបន់ ហូណាម និង ឈុងឆង ដែលបានបញ្ជូននាំចេញទៅកាន់ប្រទេសជប៉ុន។ នៅក្នុងផ្ទះបណ្ណាល័យរបស់ ឈែម៉ាន់ស៊ីកដែលមានទីតាំងនៅជិតកំពុងផែគូនសាន គឺបានបង្ហាញអំពីការកេងប្រវ័ញ្ចរបស់ជនជាតិជប៉ុនដែលបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នៅឯអូរភក់ឈែម៉ាន់ស៊ីក។
ការពិតនៃភ័ស្តុតាងប្រវត្តិសាស្ត្រទាំងអស់នេះត្រូវបានគេរក្សាទុកយ៉ាងល្អនៅក្នុងទីក្រុងគូសាន។ ទីភ្នាក់ងារពន្ធដារគូសានធនាគារចូសន និង រោងកិនអង្ករ គឺជាកន្លែងដែលអ្នកពាណិជ្ជករជប៉ុនប្រើសំរាប់ធ្វើការកេងប្រវ័ញ្ចដែលមានទីតាំងនៅជិតកំពង់ផែគូនសាន ហើយវាក៏រាប់បញ្ចូលទាំង ផ្ទះរបស់មេដឹកនាំជនជាតិជប៉ុនគឺផ្ទះចាស់របស់លោកហ៊ីរ៉ូស៊ូ ដែលជាអ្នកនៅក្នុងតំបន់និងវត្តដូងគូកសា ដែលជាវត្តសំរាប់អោយជនជាតិជប៉ុនសំរាប់គ្រប់គ្រងប្រជាជនគូនសានពាក់កណ្តាលនៅក្នុងសម័យកាលជប៉ុនមកកាន់កាប់។
ទីក្រុងគូនសានមានចង្ងាយត្រឹមតែ២០០គីឡូម៉ែតពីទីក្រុងសេអ៊ូលប៉ុនែ្តវាមានអារម្មណ៍ថាឆ្ងាយមែនទែនដែលធ្វើអោយខ្ញុំគិតថាមិនទៅលេងទីនោះ ប៉ុន្តែវាចំណាយពេលត្រឹមតែ ២ម៉ោងកន្លះប៉ុណ្ណោះនៅថ្ងៃធម្មតា។ នៅក្នុងករណីរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានចេញដំណើរពីផ្ទះនៅម៉ោង៦ព្រឹក ដូច្នេះខ្ញុំបានទៅដល់នៅម៉ោង ៨កន្លះ។
ហាងនំបុ័ងអ៊ីសងតាំង 이성당빵집
នៅពេលដែលខ្ញុំបានធ្វើរដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់ហាន់អ៊ីលអូកដើម្បីទៅញ៉ាំស៊ុបឆៃថាវដែលមានល្បីមួយសំរាប់អាហារពេលព្រឹក ខ្ញុំបានប្រទះឃើញនូវហាងនំបុ័ងអ៊ីសងតាំងដោយចែដន្យ។ វាគឺជាហាងនំបុ័ងដែលមានអាយុចំណាស់បំផុតនៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េដែលវាបានចាប់ផ្តើមដំណើរការរងស៊ីនៅក្រោមឈ្មោះថា អ៊ីសម៉ូយ៉ានៅក្នុងឆ្នាំ ១៩២០ ហើយវាមានប្រវត្តិសាស្រ្តស្ទើរតែ ១០០ឆ្នាំ តាំងពីវាមានឈ្មោះល្បីដោយសារតែ នំបុ័ងបន្លែនិងនំបុ័ងសណ្តែកក្រហម។ ហើយការមានការពិតដ៏អស់សំណើចមួយដែលថាពួកគេនៅតែរក្សាក្នុងការលក់នូវនំបុ័ងបែបអ៊ឺរ៉ុប។ ខ្ញុំលឺគេថាខ្ញុំត្រូវចំណាយពេលចាំយ៉ាងហោចក៏៣០នាទីដែរដើម្បីទិញនំបុ័ងនៅទីនេះដូច្នេះក៏គិតថានឹងមិនចាំទិញវាទេប៉ុន្តែដោយសារតែខ្ញុំបានទៅដល់ទៅនោះនៅពេលព្រឹកព្រលឹម ខ្ញុំក៏អាចទិញវាបានដោយមិនចាំបាច់រងចាំ។
នៅព្រលឹមម៉ោង ៨និង៣០នាទី ខ្ញុំអាចទិញនំបុ័ងបានដោយមិនចាំបាច់រងចាំជាជួរ។ ពួកគេបានសរសេរនៅលើជញ្ជាំងថាពួកគេចាប់ផ្តើមលក់នៅម៉ោង៥កន្លះព្រឹក។ ពួកគេមើលទៅដូចជាលក់បាននំបុ័ងមានយ៉ាងច្រើនក្នុងពេលមួយថ្ងៃៗ។
នៅពេលថ្ងៃ ជួរអ្នកឈររងចាំកាន់តែវែងទៅៗដូចនេះអញ្ចឹង។ ពួកគេនិយាយថាពួកគេត្រូវរងចាំយ៉ាងហោចណាស់ក៏៤០នាទីដែរដើម្បីទិញនំ។
អាស័យដ្ឋានៈ ១២-២ ជុងអាំងរ៉ូ ១កា ទីក្រុងគូនសាន ឆលឡាប៉ូមដូ (전라북도 군산시 중앙로1가 12-2)
ភោជនីយដ្ឋានអ៊ីលភូង 일풍식당
ស៊ុបខ្យងមួយចានមានដាក់នូវ សាច់ត្រីស្រស់និង ទឹកស៊ុបដែលមានជាតិស្រទន់និងថ្លា ដែលមានតំលៃ ៨ដុល្លារ។ អ្នកនឹងមិនអាចរកញ៉ាំសាច់ខ្យងដែលមានលាយខ្លាញ់បែបនេះនៅទីក្រុងសេអ៊ូលបានទេ។ ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថាភោជនីយដ្ឋាននៅក្នុងតំបន់របស់ ឆលឡាដូ ពិតជាមានភាពខុសប្លែកពីគេ។ ម្ទេសត្រាំដែលជាម្ហូបសាមញ្ញមួយក៏មានរសជាតិឆ្ងាញ់មែនទែន ជាមួយនឹងរសជាតិខ្លាំងរបស់ត្រីប្រហុក។
អាស័យដ្ឋានៈ ៩-៦ វ៉ុលម្យ៉ងដុង ទីក្រុងគូនសាន ឆលឡាប៉ូកដូ (전라북도 군산시 월명동 9-6)
ស្ទូឌីអូថតរូបឆូវ៉ន 초원사진관
ពួកគេបានដាក់តាំងរូបភាពរបស់ស៊ីមអឹនហាដែលជាតារាសំដែងស្រីដ៏ល្បីនៅក្នុងសម័យនោះ
អាស័យដ្ឋានៈ ៤៦៩-១១ ក្យងចាំងដុង ទីក្រុងគូនសាន ឆលឡាប៉ូកដូ (전라북도 군산시 경장동 469-11)
ភោជនីយដ្ឋាននេះដេរគ័រឡើងដោយប្រើផ្ទះបែបប្រពៃណីកូរ៉េនិងជប៉ុនបញ្ចូលគ្នា ដែលវាបានធ្វើអោយខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៏មែនទែន។
