Holiday Journal

ហ៊ីវ៉ន ម្យងហ្យនលីនហើយនិងសេហ៊ីដែលទើបតែមកលេងនៅទីនេះហើយ ពួកគេមើលទៅប្រហែលជាសិស្ស ហើយខ្ញុំក៏មិនច្បាស់ដែរថាពួកគេជានរណា។សេហ៊ីគឺជាឈ្មោះដែលដូចទៅនឹងឈ្មោះកូនរបស់ខ្ញុំ ប៉ុនែ្តនាងមិនមែនជាកូនរបស់ខ្ញុំទេ។

ទេសភាពនៅទីនោះពិតជាកំរ ដែលយើងមិនអាចមើលឃើញនៅកន្លែងដទៃទៀត។





នេះគឺជាស្នាមដានរបស់មនុស្សដែលរស់នៅទីនោះ។មានសំលៀកបំពាក់ខ្លះដាក់ពាក់ហាល

នៅលើខ្សែនៅពេលកំពុងតែមានភ្លៀងធ្លាក់។ហើយមានឥដ្ឋដែលដាក់កលនៅលើដំបូល

ដើម្បីការពារកុំអោយខ្យល់ប៉ើង ហើយនេះគឺជាទិដ្ឋភាពដែលខ្ញុំធ្លាប់ឃើញកាលពីសម័យមុន។

“ជណ្តើរទៅមើលផ្កាយ"បើស្តាប់ទៅហាក់ដូចជាមានអារម្មណ៍អន្លង់អន្លោចនិងស្រស់ស្រាយប៉ុនែ្តនៅពេលដែលខ្ញុំបានដើរទៅខាងលើបានមួយស្របក់ ខ្ញុំក៏បានយល់ពីអត្ថន័យនៃការ

មើលផ្កាយហើយវាគឺជាឃ្លាមួយដ៏សាកសម្យ។បន្ទប់ទឹករួមសាធារណៈមួយនៅក្នុងភូមិនេះ បានក្លាយទៅជាមជ្ឈមណ្ឌលវប្បធម៌ក្រោមការជួសជុសដ៏ល្អ។

នៅពេលដែលឃើញរូបភាព នៃមា្ចស់របស់កន្លែងនេះកំពុងតែគេងលក់នៅទីនោះពិតជាធ្វើអោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅហើយក៏មានរូបលោកតាចំណាស់ម្នាក់នៅក្នុងនោះផងដែរ ដែលពីមុនគាត់ជាតារាដ៏ល្បីមួយរូប។

ពួកយើងបានដើរឡើងជណ្តើរ១១៧កាំ ហើយបានដើរតាមសញ្ញាព្រួញដែលនាំផ្លូវទៅកាន់

សាលារៀនមួយ។ មើលឃើញសញ្ញាទាំងអស់នេះទៅពួកយើងក៏មានការងឿងឆ្ងល់ថាសិស្ស

ដែលនៅរៀនទីនោះកំពុងធ្វើអ្វីកាលពីសម័យមុន។បន្ទាប់ពីដើរលេងជុំវិញភូមិវប្បធម៌កាំឈុន

រួចរាល់មកពួកយើងក៏ធ្វើដំណើរទៅកាន់ផ្សារមួយដែលមានឈ្មោះថា“គូកជែ"។

នៅច្រកចូលទៅកាន់ផ្សារនោះ ពួកយើងបានឃើញមនុស្សជាច្រើនកំពុងតែញ៉ាំបបរសណ្តែក

ក្រហមដែលមានដាក់លក់ជាច្រើនតូប។មួយចានគឺមានតំលៃ ៣ដុល្លារ ប៉ុនែ្តវាមានអត្ថប្រយោជន៍

ផេ្សងទៀតដូចជា យើងអាចសុំថែមបបរបានព្រមទាំងអាចញ៉ាំនំដែលធ្វើពីស្រូវអង្ករ លើសពីនេះទៅទៀតយើងអាចញ៉ាំភេសជ្ជៈដែលហៅថា “ស៊ីកខេ" សំរាប់លាងមាត់។ ទាំងនេះពិតជាជួយទាក់ទាញការលក់បបរសណែ្តកនេះ ហើយរសជាតិរបស់វាពិតជាឆ្ងាញ់មែន។

ប៉ុនែ្តពួកយើងមិនបានចូលទៅញ៉ាំបបរសណែ្តកនោះទេ ពួកយើងបានសំរេចចិត្តត្រលបប់ទៅសណ្ឋាគារវិញទៅញ៉ាំអាហារដែលមានគុណភាពល្អជាងនេះ។យើងបានចំណាយពេលប្រហែលជា