ความงามของการเดินอย่างช้าๆ,สถานที่ดีดีที่เหมาะสำหรับการเดินเล่น,เขื่อนChangpyeong เมืองแห่งความไม่รีบร้อน.
ในชีวิตที่เร่งรีบและทันสมัย,มีสถานที่ที่เรียกได้ว่าเป็นสถานที่ที่ไม่รีบเร่ง.เมื่อผมเดินตามซอยระหว่างกำแพงหินขณะที่ผมกำลังชื่นชมความงามของบ้านแบบเก่าๆใน Changpyeong เมืองแห่งความไม่รีบร้อน,มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมได้อยู่ในสมัยราชวงศ์ Joseon.ซึ่งในครั้งนี้, Damyangคือจุดมุ่งหมายของผมในการไปยังJeollado ทริป.
เขื่อน Changpyeongเมืองแห่งความไม่รีบร้อนนั้นอยู่ห่างจาก Myeongokheon15นาทีโดยการขับรถส่วนตัวซึ่งดอกเครปมิสเทิลนั้นสวยงามเป็นที่สุดซึ่งมันดีมากที่จะเดินทางไปรอบๆเมืองในครั้งเดียว.หลังจากดูเหล่าเครปมิสเทิลใน Myeongokheonในตอนเช้าแล้ว,คุณสามารถไปยัง Damyang Changpeyongเมืองแห่งความไม่รีบร้อนผ่านตามถนนที่สวยงามในตอนบ่าย.
หลังจากที่คุณออกจาก Myeongokheonสู่Damyang Changpyeong เมืองแห่งความไม่รีบร้อน,สิ่งแรกที่คุณเห็นคือIljumun, และเมื่อคุณผ่านมันไป,คุณก็จะเห็นNamgeukru.
Namgeukruนั้นได้ถูกสร้างขึ้นโดยคน 30คนรวมถึงGo Gwang-il จาก Jangheung ในปี 1830ที่ซึ่งสำนักราชการเก่าของChangpyeong เคยตั้งอยู่ที่ด้านหน้าของสำนักงาน Changpyeong-myeonในปัจจุบัน,และและได้ถูกย้ายมายังที่ปัจจุบันในปี1919.ในปัจจุบัน,ตัวศาลานั้นไม่ได้มีป้าย
ถ้าคุณนั่งอยู่ตรงขอบที่กั้นที่ชั้น2ดูพระอาทิตบ์ตก,คุณจะสามารถลืมความเหนื่อยล้าที่คุณได้เผชิญมาในชีวิตของคุณ.
เมื่อคุณได้มายังเมืองแห่งความไม่รีบร้อน Changpyeong,ผมสามารถเห็นคู่รักและครอบครัวเดินด้วยกันตามถนนหินที่เต็มไปด้วยต้นรางจืดตามกำแพง.
ได้เห็นพวกเขาคุยและเดินอย่างช้าๆทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่าผมนั้นอยู่ในอีกโลกหนึ่งอย่างสิ้นเชิง.ที่รู้สึกถึงความสบายซึ่งผมไม่สามารถรู้สึกถึงชีวิตในเมืองยุ่งๆมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนเวลาของผมนั้นได้หยุดนิ่งอยู่แป๊ปนึง.
มันไม่มีอะไรมากแค่ดอกรางจืดบานอยู่ตามกำแพง.
มีคนบอกผมว่าดอกรางจืดนั้นสำหรับ Yangbans(ชนชั้นสูง)เท่านั้น.ผมเดาว่านั่นก็ทำไมผมสามารถเห็นบ้านเก่าๆของชนชั้นสูงมีดอกรางจืดอยู่เต็มไปหมด.
คนธรรมดาสามัญไม่สามารถมีมันได้ซึ่งเมื่อดอกรางจืดขึ้นตามกำแพงของบ้านข้างๆและตกลงไปอยู่ในสวนของบ้านพวกเขา,พวกเขาก็จะเก็บมันขึ้นและใช้มันสำหรับยาสมุนไพร.
ดอกไอวี่ขึ้นอยู่ตามกำแพงหิน,ผมคิดว่าสีเขียวนั้นที่ทำให้ผมรู้สึกสบาย.เดินตามทางที่มีพวกมันจะทำให้คุณรู้สึกดีทีเดียว.
เดินตามถนนนี้ไปแล้วคุณก็จะเห็นบ้านของGo Jae-seon.
นี่คือทางเข้าไปสู่บ้านของGo Jae-seon.
ถ้าคุณเดินไปทางซ้ายจากที่นี่,คุณจะเห็น
ผมไม่รู้ว่าทางไหนที่ผมควรจะไปดังนั้นผมจึงจำเป็นที่จะต้องเห็นบ้านพักโฮมสเตย์,Hanokeseo.
บ้านพักโฮมสเตย์
หลังจากที่ผมกำลังคิดว่ามันน่าจะเป็นหนึ่งในบ้านเก่าๆเหล่าๆนี้,เจ้าของบ้านก็ออกมาถามผม."คุณมาจากที่ไหน?"
“โอ้,ผมกำลังเดินดูรอบๆเมืองแห่งความไม่รีบร้อนอยู่และคิดว่านี่เป็นบ้านแบบโบราณ."แล้วเขาก็บอกว่าที่นี่เป็นแค่บ้านพักโฮมสเตย์.
ผมเลยถามว่าผมสามารถที่จะถ่ายรูปได้มั้ยมันสวยมากๆและเขาก็ยินดีมากที่จะให้ผมถ่ายรูป.
มันเป็นเพียงแค่บ้านพักโฮมสเตย์แต่มันก็ยังมีสวนที่กว้างขวางและมีความงามแบบคลาสสิคที่ทำให้บ้านนั้นดูงดงาม.
บ้านนี้มีพื้นที่สำหรับพิธีดื่มน้ำชาซึ่งมันก็น่าจะดีมากๆถ้าได้ลองและรู้สึกถึงบรรยากาศถ้าคุณตัดสินใจที่จะพักที่นี่.หลังจากการเยี่ยมชมที่ไม่ได้คาดฝันของผมที่
ทางเข้านั้นทำให้ผมจินตนาการว่าถ้าผมตะโกน"ใครก็ได้มาที่นี่"หลังจากนั้นคนงานก็น่าจะออกมาจากตรงไหนซักแห่ง.
บ้านGo Jae-seonนั้นยังคงความเป็นบ้านในระดับสูงแบบโบราณอยู่รวมถึงส่วนผู้รับใช้ส่วนนอก,บ้านเดี่ยว,อาคารหลักและได้ถูกรื้อ,และมันได้ถูกสร้างขึ้นอีกครั้งในปี 1915ในที่เดิมในที่ที่บ้านเดิมเคยถูกสร้างไว้.ประตูนั้นมีอยู่3บล็อคและประตูตรงกลางนั้นเป็นประตูแบบทั่วๆไปหลังคานั้นเป็นรูป八 (pal; ตัวอักษรจีนสำหรับเลข 8)และนี่เรียกว่าหลังคาสองชั้น.
บ้านเดี่ยวนั้นเป็นทรงตรงๆด้วยชั้นกว้างๆ2ชั้น.วิธีที่แยกบ้านและตึกใหญ่จากกันและล้อมรอบไปด้วยผนังนั้นแสดงถึงสไตล์แบบบ้านโบราณของเกาหลี
คุณจะสามารถเห็นบ้านเก่าๆเมื่อคุณไปเที่ยวที่ Damyangเมืองแห่งความไม่รีบร้อนแต่ผมก็รู้สึกเศร้าที่เห็นบ้านพวกนั้นส่วนใหญ่ไม่ได้รับการดูแลที่ดี.
บ้านพักโฮมสเตย์และบ้านผู้อยู่อาศัยยังคงความงามอยู่ที่ยังสามารถทำให้คุณรู้สึกถึงบ้านเก่าๆแต่บ้านที่ว่างๆนั้นเกือบที่จะน่ากลัวเลยล่ะน่าจะเป็นเพราะว่าพวกมันไม่ได้รับการดูแลที่ดีพอ.
ผมไม่แน่ใจว่าค่าใช้จ่ายสำหรับการรักษาบ้านเก่าๆให้สะอาดๆแต่เมื่อพวกเขาได้โอนไปสู่อีกรุ่นหนึ่ง,ผมหวังว่าพวกเราสามารถที่จะดูแลพวกมันและรักษามันให้สะอาดได้.
โรงนา,ผมคิดว่าพวกเขาเลี้ยงสัตว์ที่นี่.
หลังจากที่ผมออกจากที่บ้าน Go Jae-seon,ผมได้เริ่มเดินตามถนนของหมู่บ้านSamjinae อีกครั้ง.
กำแพงและถนนนั้นช่างดูสบายและเงียบสงบซึ่งนั่นทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่ควรวิ่งที่นี่.
เดินตามถนนนี้ทำให้ผมคิดไปถึงหลายๆอย่าง.
ทำไมพวกเราถึงมีชีวิตที่ยุ่งมากๆอย่างนี้? พวกเราต้องได้รับการผ่อนคลายและมีเวลาที่ไปเติมพลังในบางครั้ง,นี่ทำให้ผมมองกลับไป.
ผู้หญิงแก่เดินออกมาเพื่อรับอากาศบริสุทะิ์.
พวกเขากำลังจะไปที่ที่หนึ่งกับร่มกันแดด.
วิวของเมืองแห่งความไม่เร่งรีบ.
มีบ้านพักโฮมสเตย์อยู่7ที่ในเมืองแห่งความไม่รีบเร่ง,และผมสังเกตุได้ว่ามีคนเดินอยู่กับสัมภาระของพวกเขาในบ้านพักที่พวกเขาพัก.
พวกเขาคือพวกที่ชอบพักผ่อนในบ้านเก่าๆที่เงียบสงบในขณะที่คนอื่นๆมองหาสถานที่ที่ดูทันสมัยอย่างที่หุบเขา,ทะเลและป่าอุทยาน,พวกเขาคือพวกที่ชอบที่จะพักผ่อนแบบเรียบง่ายโดยการคุยและเดิน.
หมู่บ้านแสนสบาย Samjinae ในเมืองแห่งความไม่รีบเร่งChangpyeong
มันน่าเสียดายที่ว่าอาคารต่างๆนั้นไม่ได้รับการดูแลที่ดีพอ.
ผมสงสัยว่าทำไมพวกเขาไม่ดูแลให้ดีๆ.......ถ้าพวกมันได้รับการดูแลที่ดี,ผู้มาเยี่ยมชมก็จะสนุกกับการมาที่นี่มากๆ.
ผมสามารถเห็นอาคารบางอาคารที่มีลักษณะเป็นแบบนี้และมันก็น่าเสียดายที่พวกมันเป็นแบบนั้น.
นี่คือทางเข้าสู่หมู่บ้าน Samjinae
ผู้คนที่ดูเหมือนกับเป็นครอบครัวได้เดินรอบๆหมู่บ้านและมุ่งหน้ากลับบ้าน
ครั้งแรกที่ผมมาที่เมืองแห่งความไม่รีบเร่ง Damyang Changpyeong,มันเป็นเมืองที่ผมสามารถเห็นบ้านเก่าๆและกำแพงที่ชวนมอง,และสถานที่ที่ผมสามารถรู้สึกผ่อนคลาย.เมืองนั้นดูค่อนข้างสะอาดและผู้อยู่อาศัยก็ใจดีพอที่จะกล่าวคำทักทายตอบผม.
เมืองแห่งความไม่รีบเร่ง Damyang Changpyeong,เป็นที่ที่ดีสำหรับการพักผ่อนจากชีวิตที่เหนื่อยล้า,เป็นสถานที่ที่ดีสำหรับการเดิน.ทำไมคุณไม่ลองสนุกกับทริปของคุณโดยใช้เวลาอย่างช้าๆและลองมองกลับไปยังอดีตดูล่ะ?
ที่อยู่: 82-2, Changpyeong-ri, Changpyeong-myeon, Damyang-gun, Jeollanam-do (전라남도 담양군 창평면 창평리 82-2)
บทความเดิมจาก : http://blog.naver.com/webhunting
