អារម្មណ៍ភាគខាងត្បូងនៃកោះជេជូដ៏ស្រស់បំព្រង
“តោះចាកចេញទៅ, មានតែយើងពីរនាក់, ទុកអ្វីៗទាំងអស់ចោលក្នុងរាត្រីដ៏ខៀវស្រងាត់នៅកោះជេជូ, នៅក្រោមតារាទាំងអស់នោះ…”
លើកនេះខ្ញុំ បានទៅលេងកោះជេជូគឺជា កោះដ៏ធំបំផុតនិងស្ថិតនៅភាគខាងត្បូងប្រទេសកូរ៉េដែលមានបរិយាកាសប្លែកនិងមិនដូចតំបន់ផ្សេងៗនៅលើគោកឡើយ។
វាប្រៀបបានទៅនឹងទំនុកច្រៀង “រាត្រីដ៏ខៀវស្រងាត់លើកោះជេជូ”ដែលវាជាដំណើរកំសាន្តដ៏សុខស្រួល និងមានសេរីភាពសំរាប់ការសំរាក និងមិនមែនសំរាប់ការទស្សនាដ៏នឿយហត់និងរវល់នោះទេ។
ពួកយើងបារម្ភថា ពួកយើងនឹងមិនបានទស្សនាកោះជេជូជាមួយនឹងពន្លឺថ្ងៃ ដោយសារតែការចេញដំណើរយឺតយាវ និងអាកាសធាតុមិនល្អ ប៉ុន្តែសំណាងល្អយើងបានឃើញនូវភ្នំហាល់ឡាដ៏ស្រពិចស្រពិលពីចំងាយនៅពេលដែលយើងទៅដល់ទីនោះ។
ពួកយើងស្ថិតនៅលើកោះជេជូ ដែលអាចហៅមួយទៀតបានថា “សាមដាដូ” (របស់បីយ៉ាងដែលងាយស្រួលរកនៅជេជូ) ពីព្រោះអ្នកអាចប្រទះឃើញយ៉ាងងាយស្រួលនូវ ដុំថ្ម, ខ្យល់ និងនារីៗ។ ភ្លាមៗក្រោយពីពួកយើងចុះពីលើយន្តហោះ ខ្យល់ដ៏ខ្លាំងបានស្វាគមន៍ពួកយើង “អូ! ឥឡូវនេះខ្ញុំបារម្ភអំពីថ្ងៃស្អែកហើយ។”
ខ្ញុំត្រូវប្រញ៉ាប់ទៅជួបគេនៅអាកាសយានដ្ឋាន និយាយគ្នាអំពីទីកន្លែងដែលខ្ញុំ គួរតែទៅទស្សនា ហើយបន្ទាប់មកក៏ទៅសំរាកនៅសណ្ឋាគារជិតអាកាសយានដ្ឋាន។
យូរីនេ 유리네
លើសពីនេះទៅទៀត វាត្រូវបានគេជ្រើសរើសជា ភោជនីយដ្ឋានម្ហូបកូរ៉េមួយក្នុងចំនោម១០០ដោយក្រសួងវប្បធម៌ហើយ មនុស្សល្បីៗតែងតែចូល នៅពេលពួកគេមកជេជូ។
NX300 | f/4.0 | iso 100 | 2014:05:11 19:51:13 | Flash did not fire. | 18mm
ពេលពួកយើងចូលក្នុងភោជនីយដ្ឋានទាំងពាក់កណ្តាលដឹងខ្លួននិង ពាក់កណ្តាលគេងនោះ យើងបានដឹងខ្លួនម្តងទៀតថាពួកយើងកំពុងស្ថិតនៅជេជូ។
នៅច្រកចូលមានធុលហារឺប៉ាង(លោកតាថ្ម) ជានិមិត្តសញ្ញានៃកោះជេជូបានកំពុងស្វាគមន៍ពួកយើង ដូចជាបុគ្គលិករបស់ភោជនីយដ្ឋានអញ្ចឹងដែរ។
ហាហាហា…គ្មាននរណាម្នាក់បញ្ជាពួកយើងឡើយ ប៉ុន្តែរាល់គ្នាដឹងពីរឿងព្រេងថា ពួកយើងនឹងអាចមានកូនប្រុស បន្ទាប់ពីពួកយើងប៉ះច្រមុះរបស់ធុលហារឺប៉ាង(លោកតាថ្ម) ដូច្នេះហើយ អ្នករាល់គ្នាដាក់វេនគ្នាក្នុងការប៉ះមុខរបស់គាត់ ហើយដើរចូលក្នុងភោជនីយដ្ឋានជាមួយស្នាមញញឹមនៅលើមុខរបស់ពួកយើង។
ពេលនោះជាចន្លោះពេលរវាងពេលព្រឹក និងពេលថ្ងៃត្រង់ ដូចនេះ ភោជនីយដ្ឋានមានកន្លែងទំនេរច្រើន ប៉ុន្តែពួកយើងត្រូវតែប្រញ៉ាប់ចាប់យកកន្លែងអង្គុយអោយលឿន ពីព្រោះវានឹងមានមនុស្សចូលមកភោជនីយដ្ឋាននេះបន្តិចទៀតមិនខាន។
គ្រាន់តែខ្ញុំអង្គុយទីនោះភ្លាម ខ្ញុំបានឃើញនូវហត្ថលេខារបស់ប្រធានាធិបតេយ្យ និងមនុស្សដែលយើងឃើញក្នុងទូរទស្សន៍ រឺក៏ក្នុងពត៌មាន។ ហត្ថលេខាទាំងនោះហាក់បីដូចជាការតុបតែងផ្នែកខាងក្នុងដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។
យូរីនេលក់ភាគច្រើននូវមុខម្ហូបក្នុងស្រុករបស់ជេជូ ប៉ុន្តែមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំ កុំអោយកុម៉្មង់ ម្ហូបណាដែលមានឈ្មោះទំនងញ៉ាំ។
ជាពិសេសមុខម្ហូបដែលស្រដៀងទៅនឹង មុខម្ហូបនៅលើដីគោក ព្រោះវាអាចខុសគ្នាទាំងស្រុងតែម្តង ដូច្នេះអ្នកគួរតែសួរទៅបុគ្គលិកមុនសិន ប្រសិនបើអ្នកចង់កុម្ម៉ង់អ្វីមួយនោះ។
បន្ទាប់ពីបានមើលតារាងមុខម្ហូបរួច ពួកយើងបានកុម្ម៉ង់មុខម្ហូបដែលល្បីនិង ជាមុខម្ហូបតំណាងអោយភោជនីដ្ឋានគឺ«ថូសេគីមូមគុក» និង«ផូម៉ាល់សង់គេមីយ៉កគុក»។
ក្រោយនោះបន្តិចមក អាហារសំរន់ត្រូវបានដាក់នៅលើតុ ហើយរសជាតិមិនសូវខុសពីអ្វីដែលខ្ញុំធ្លាប់ញ៉ាំឡើយ។ តើខ្ញុំរំពឹងទុកខ្លាំងពេកមែនទេ?
បន្លែពណ៌បៃតងមានរសជាតិមិនដូចជា Spinachទេ ប៉ុន្តែមិត្តភក្តិខ្ញុំដែលរស់នៅទីនោះនិយាយថា វាជាSpinach។ ខ្ញុំនៅតែនិយាយថា វាមិនមែនទេ ជាលទ្ធផលខ្ញុំត្រូវបានគេប្រាប់ថា
រសជាតិនោះបែបខុសពីអ្វីដែលខ្ញុំធា្លប់ញ៉ាំ ពីព្រោះប្រជាជននៅលើកោះជេជូ ប្រើទឹកសណ្តែកសៀង ជំនួសអោយទឹកស៊ីអ៊ីវ រឺក៏អំបិល។
កំឡុងពេលដែលពួកយើងកំពុងធ្វើការជជែកវែកញែកអំពី Spinach, មុខម្ហូប «ថូសេគីមូមគុក»បានមកដល់។
មុខម្ហូបនេះធ្វើពី«ថូសេគី» មានន័យថាសត្វជ្រូក ដែលគេប្រើនៅលើកោះជេជូ យកទៅរំងាស់រហូតដល់សាច់វាទន់ ហើយបន្ទាប់មក យកវាមករំងាស់ជាមួយគ្រាប់ gulfweed។
វាពិបាកនៅក្នុងការហៅមុខម្ហូបនេះថាជាស៊ុប រឺក៏ជីគេ(សំឡកូរ៉េ) ប៉ុន្តែវាមានរសជាតិដូចនឹង ខាមចាថាំង (ស៊ុបឆ្អឹងខ្នងជ្រូក)ដែលរំងាស់យូរម៉ោង។
ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ វាមានរសជាតិឆ្ងាញ់គ្រាន់បើ បើយើងដាក់គីមឈីបន្តិចនៅលើបាយ ហើយញ៉ាំវា, បន្ថែមពីលើនេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មុខម្ហូបនេះធ្វើអោយក្រពះយើងស្រួល និងដូចជាបបរអញ្ចឹង ពីព្រោះវាមានរសជាតិដិតបន្តិច។
មុខម្ហូបបន្ទាប់គឺ ផូម៉ាល់សង់គេមីយ៉កគុក ។ ពាក្យថា ផូម៉ាល់ គឺជាក្រៀមភាសារបស់ជេជូ សំរាប់ហៅសត្វខ្យង ហើយម្ហូបនេះល្បីល្បាញនៅតំបន់សខ្វីផូ ភាគខាងត្បូងកោះជេជូ។
វាងាយស្រួលរក ប៉ុន្តែរសជាតិ និងសារធាតុចិញ្ចឹមរបស់វាគឺដូចទៅនឹងសាច់សត្វអញ្ចឹងដែរ ហើយគេតែងនិយាយថា «ផូម៉ាល់គឺជាសាច់សត្វ។»ដែលបានក្លាយជាមុខម្ហូបដ៏ល្បីមួយនៃកោះជេជូ។
ប្រសិនបើ អ្នករំងាស់វាជាមួយស៊ុបសារ៉ាយសមុទ្រ និងដាក់ផ្នែកពណ៌លឿងដែលមានក្នុង Urchinនោះ ស៊ុបនេះពិតជាមានរសជាតិដូចទៅនឹងសមុទ្រ ហើយនិងមានរសជាតិដិតជាងស៊ុបសារាយសមុទ្រដែលខ្ញុំធ្លាប់ញ៉ាំពីមុនៗមក។
អ្វីដែលខ្ញុំមិនចូលចិត្ត គឺម្ហូបទាំងនោះដូចជាប្រៃបន្តិចសំរាប់ខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំញ៉ាំម្ហូបរាងសាបបន្តិច ប៉ុន្តែវាមានគុណសម្បត្តិច្រើនត្រង់ថា ភោជនីយដ្ឋាននេះផ្តល់ជូននូវមុខម្ហូបគ្រប់គ្រាន់សំរាប់អោយយើងមានពេលវេលាសាកនូវម្ហូបពិសេសៗពីជេជូ។ អ្នកទាំងអស់គ្នាអាចសាកល្បងញ៉ាំម្ហូបក្នុងស្រុកពីតំបន់ផ្សេងៗនៅក្នុងកន្លែងតែមួយបាន ថែមទាំងភោជនីយដ្ឋាននេះនៅជិតអាកាសយានដ្ឋានផងនោះ ខ្ញុំសូមណែនាំអោយអ្នកទាំងអស់គ្នាសាកល្បងចូលទីនោះម្តង។
អាស័យដ្ឋាន៖ ៤២៧-១, យ៉នដុង, ទីក្រុងជេជូ, កោះជេជូ (제주특별자치도 제주시 연동 427-1)
លេខទូរស័ព្ទ៖ ០៦៤-៧៤៨-០៨៩០
ម៉ោងធ្វើការ៖ ០៩៖០០-២០៖៣០ (បិទនៅថ្ងៃសំរាកជាតិ)
ជេជូជេត 제주제트
កំឡុងពេលដែលពួកយើងបានស្នាក់នៅជេជូ ពួកយើងបានដឹងពីសារពត៌មានថា អាកាសធាតុនឹងកាន់តែអាក្រក់ឡើងនៅឆ្នេរសមុទ្រ។
ដូច្នេះហើយ គ្រាន់តែកប៉ាល់មានមនុស្សពេញភ្លាម វាបានចាកចេញទៅកាន់តំបន់នៅក្បែរខាងនៃរមនីយដ្ឋានឈូងមូនដែលមានទីតាំងនៅភាគខាងត្បូងជេជូមុននឹងរលកសមុទ្រកាន់តែធំ។
មូលហេតុដែលធ្វើអោយ ខ្ញុំចាកចេញពីភាគខាងជើងជេជូទៅ ឆ្នេរសមុទ្រនៅឈូងមូន ដោយសារតែ ខ្ញុំចង់សាកល្បងជិះទូកជេត ដែលរត់ និងស្ទើរតែហោះលើសមុទ្រ។
វាមានកន្លែងពីរបី ក្នុងការសាកល្បងជិះទូកជេត ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃនោះ ជេជូជេតគឺជាហាងតែមួយគត់ដែលបើក និងជាហាងល្បីជាងគេបំផុត ហើយខ្ញុំថែមទាំងបានអង្វរអ្នកដែលខ្ញុំស្គាល់រស់នៅជេជូ អោយសូមម្ចាស់ហាងពន្យារពេលម៉ោងបើកយូរជាងនេះបន្តិចសំរាប់ពួកយើង។
ទូកជេតត្រូវការមនុស្សយ៉ាងហោចណាស់៨នាក់ ដើម្បីចាប់ផ្តើម ហើយស្រី្តមានផ្ទៃពោះរឺក៏មនុស្សដែលពិបាកក្នុងការធ្វើដំណើរ មិនត្រូវបានអនុញ្ញាតអោយជិះទូកនេះឡើយ ដោយហេតុថា វានឹងអាចធ្វើអោយខ្នងរបស់អ្នកភ្ញោចទៅតាមរលកសមុទ្រ ដែលរលកសមុទ្រនេះមានសភាពខុសគ្នារាល់ថ្ងៃ។
បន្ទាប់ពីពួកយើងបានទិញសំបុត្រហើយ ពួកយើងបានចុះក្រោម២០ម៉ែត្រ ទៅកន្លែងឡើងជិះ និងដំបូងអ្វីដែលខ្ញុំឃើញនោះគឺ សមុទ្រពោរពេញទៅដោយដុំថ្មប្រហោង និងថ្មពពុះពណ៌ខ្មៅ។
ខ្ញុំបានខ្សឹបថា “អូ, ពួកយើងពិតជានៅកោះជេជូមែនតើ” ហើយខ្ញុំពាក់អាវភ្លៀងនិង អាវពោងនៅកន្លែងឡើងជិះជិតឆ្នេរសមុទ្រថ្មពពុះ។
ដំបូងឡើយខ្ញុំបានគិតថា “តើខ្ញុំត្រូវតែពាក់អាវពោងនេះមែនទេ?” ប៉ុន្តែភ្លាមនោះខ្ញុំបាននឹកឃើញលើកចុងក្រោយដែលខ្ញុំបានជិះវា ដូចនេះហើយខ្ញុំបានរឹតអាវពោងរបស់ខ្ញុំហើយឡើងជិះវា។
យើងមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតអោយប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីនថតនៅលើទូកទេ ដូច្នេះខ្ញុំបានប្រើរូបថតដែលខ្ញុំយកពីគេហទំព័រមក។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេថតរូបរបស់អ្នកទាំងអស់គ្នាមុនពេលទូកចេញដំណើរ អញ្ចឹងហើយ អ្នកអាចទិញវាបាននៅការិយាល័យលក់សំបុត្រជាមួយតំលៃដ៏សមរម្យ។
ជេជូជេតចំនាយពេល២០នាទី ហើយវាធ្វើដំណើរទៅមករវាងផែឈូងមូន និងឈូសាងឆល់លី។
ទូកនេះធ្វើដំណើរដូចអក្សរSនៅលើផ្លូវ ហើយនៅពេលដែលអ្នកបើកទូកលើកមេដៃឡើងមានន័យថា ទូកនឹងបត់១៨០ដឺក្រេជុំវិញ។
ដូច្នេះនៅពេលដែលមេដៃរបស់គាត់លើកឡើង រាល់អ្នកជិះទាំងអស់ស្រែក និងរំភើបដូចបានជិះនៅសួនកំសាន្តអញ្ចឹងដែរ។
រាល់ទូកជេតទាំងអស់មាន ៤ជួរហើយបើសិនជាខ្ញុំប្រាប់អ្នកពីរឿងសំងាត់របស់វានោះ គឺថាអ្នកដែលជិះនៅគៀន និងខាងក្រោយនោះនឹងសប្បាយ ហើយទទឹកជាងកន្លែងផ្សេងៗ។
ហេតុនេះហើយ ខ្ញុំបានអង្គុយនៅកៅអីខាងស្តាំនៃជួរចុងក្រោយគេ។ នៅពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ មុខរបស់ខ្ញុំស្ពឹកដោយសាររលកនិងទឹកសមុទ្រ។
សេវាទូកជេតមានរាល់រដូវកាលទាំងអស់ ហើយបើអ្នកទិញសំបុត្រតាមអនឡាញ អ្នកនឹងទទួលការបញ្ចុះតំលៃពី៣០-៤០%។
វាជាពេលវេលាដ៏ខ្លីមួយ តែខ្ញុំជឿថាវាជាវិធីមួយដើម្បីបង្កើតអនុស្សាវរីយ៏ នៅលើកោះជេជូ ព្រោះមិនមែនអ្នកអាចរីករាយបានជាមួយការកំសាន្តលាយនិងកីឡាដ៏អស្ចារ្យនេះបានគ្រប់ទីកន្លែងឡើយ។
អាស័យដ្ឋាន៖ ២១៨១-៦, ថេផូធូង, ក្រុងសខ្វីផូ, កោះជេជូ (제주특별자치도 서귀포시 대포동 2181-6)
ទូរស័ព្ទ៖ ០៦៤-៧៣៩-៣៩៣៩
ម៉ោងធ្វើការ៖ ០៧៖០០-១៧៖០០ (មកដល់ម៉ោង១៧)
គេហទំព័រ៖ http://www.jejujet.co.kr/
