Holiday Journal

Holiday Journal
Hi, Lets look around cool places in Korea together with me! :)
2935 | 19707103

Pocheon, Namyangju #6 - โรงแรม Nine, พิพิธภัณฑ์เครื่องดนตรี Praum - (Korea Tour)
 | Holiday Journal
แก้ไขล่าสุด : 2017/02/17

สถานที่ท่องเที่ยว : South Korea
 | จำนวนผู้ชม : 395890
https://blog.lookandwalk.com/th/blog/mazinguide/2231/trackback

โรงแรม Nine


ในทริปนี้,เราวางแผนที่จะไปสองที่,Pocheonและ Namyangju. เราผลักดันให้พวกเราไปที่ Pocheon ในตอนเช้าและเราจะไปที่ Namyangjuพรุ่งนี้.



ดังนั้นเราจึงเลือกที่จะพักที่โรงแรม Nineใกล้กับ Pocheon และ Namyangjuซึ่งเราสามารถที่จะเริ่มวันในตอนเช้าๆในวันพรุ่งนี้.



เมื่อเราไปถึงที่โรงแรม,มันเป็รเวลาห้าทุ่มแล้ว.เราไม่รู้เลยว่าจะเป็นยังไงที่เราไม่ได้จองดังนั้นเราจึงค่อนข้างกังวลที่มันอาจจะไม่มีห้อง.เพราะมีโรงแรมแค่สองสามแห่งหรือโมเทลแถวๆNamyangju, ส่วนใหญ่เป็นบ้านพัก,ซึ่งถ้าไม่มีห้อง,เราต้องออกไปและไปยังGuri.



เหมือนเราลองโชค,เราไปที่ยังทางเข้าของโรงแรมNine.มันบอกว่าโรงแรมเป็นหนึ่งในโรงแรมที่Good Stay(www.goodstay.or.kr) จัดโดยองค์การท่องเที่ยวแห่งเกาหลีที่ตรงทางเข้า..



ตอนที่เราแจ้ง,ขอบคุณพระเจ้าพวกเขามีห้องว่าง.แต่ไม่มีห้องพิเศษเพราะมันเป็นเวลาดึกและมีเหลือเพียงห้องเดียว.



เราถามถึงห้องพิเศษและพวกเขาบอกว่ามันต่างกันที่ขนาดของห้อง.มันดึกแล้วเราจึงไม่ทางเลือกแต่ขึ้นไปยังที่ชั้นหกเพื่อไปยังห้องที่เหลือ.



โถงทางเดินตกแต่งด้วยหินอ่อนดูหรูหรา.แสงไฟนั้นมืดแตายังไงซะ....เท่าที่เราต้องการคือที่พัก.



ในที่สุดเราก็มาถึงห้อง.ทันทีที่เราเปิดประตูผ่านทางเข้า,พื้นที่นั้นค่อนข้างเล็กแตาเรียบร้อย.พวกเขาต้องทำความสะอาดดีเพราะผมไม่ได้กลิ่นบุหรี่ซึ่งมันค่อนข้างสะอาด.




ห้องน้ำในห้องก็สะอาดและของใช้ที่ตรงด้านหน้ากระจกก็เรียงไว้เป็นแถว.



และผ้าเช็ดตัวที่เรียงไว้ที่ผนัง.หนึ่งผืนใหญ่และขนาดกลางเหมือนกับหอ.ผมไม่ได้ภูมิใจกับมันแต่ผมตั้งใจที่จะใช้ผ้าสองสามผืนเมื่อผมอาบน้ำซึ่งผมชอบวิวแบบนี้.



ชุดสีฟ้าและสีชมพูแพ็คไว้อยู่บนโต๊ะ.สิ่งเหล่านี้ปกติไม่มีในห้องธรรมดา.ผมเดาว่าเราคงได้รับการบริการพิเศษ?



จริงๆแล้วเราได้บริการพิเศษที่อื่นๆด้วย.พวกเขาต้องรู้สึกสงสารที่พวกเขาไม่มีห้องพิเศษเพราะพนักงานคนหนึ่งเอาเครื่องดื่มมาให้10นาทีหลังจากที่พวกเราเข้าห้อง.ขอบคุณ~.



ผลิตภัณฑ์ใช้แล้วทิ้งวางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง.และในตู้เย็นเล็กๆใต้โต๊ะก็เต็มไปด้วยเครื่องดื่มและน้ำดื่ม.



และกาแฟหลายชนิดบนโต๊ะ.มีกาแฟเดนิชสี่อย่าง,ซึ่งแพง.มันเหมาะสำหรับเช้าวันถัดไปมาก.



ด้านอกหน้าต่าง,มันคือใจกลางเมือง.เราเห็นโรงหนังล็อตเต้อยู่ตรงหน้า.บวกกับ,สิ่งที่เราเห็นมาทั้งวันคือธรรมชาติและอาคารเตี้ยๆใน Pocheonดังนั้นเราจึงค่อนข้างดีใจที่เห็นตึกสูงๆเหล่านั้น.



เราจัดของและไปยังร้านกาแฟเล็กๆชื่อ Coffeejib Ohudusi( บ้านกาแฟ,บ่ายสอง)ที่ด้านหน้าของโรงแรม.ไม่เหมือนชื่อ,มันเป็นเวลาราวๆเที่ยงคืนซึ่งมันเกือบที่จะปิด.



เราสามารถที่จะดื่มกาแฟในห้องได้แต่เราประหยัดเงินแล้วจึงมาที่นี่แต่ราคาดูเหมาะสมกว่าที่เราคาดไว้.



เนื่องจากเรามีที่พักแล้ว,เราลืมไปว่าเราหนาวมาตลอดทั้งวัน,เราสั่งบลูเบอรี่โยเกิร์ตเย็น.และเนื่องจากเป็นลูกค้าคนสุดท้าย,เราดื่มเครื่องดื่มและกลับไปนอนที่โรงแรม.


Map


แผนที่ : link
ที่อยู่ : 1082-4, Geumgok-ri, Jinjeop-eup, Namyangju-si, Gyeonggi-do
โทรศัพท์ : 031-571-0630
เวลาทำการ : ไม่มีวันหยุด
ราคา : ห้องธรรมดา 45,000 วอน(สุดสัปดาห์50,000 วอน) / ห้องพิเศษ 55,000 วอน(สุดสัปดาห์ 60,000 วอน)




พิพิธภัณฑ์เครื่องดนตรีPraum



ในที่สุดวันที่สองของทริปไปยัง Pocheon/Namyangjuก็เริ่ม.เราอยากที่จะมีเช้าที่สดใสแต่อากาศนั้นไม่ค่อยดี.



เราต้องออกมาที่ถนนหลักและมองรอบๆสถานที่เงียบๆจากตอนนี้.และจุดหมายแรกนั้นค่อนข้างไกลซึ่งเราต้องรีบ.



หนึ่งชั่วโมงในรถบัสจากโรงแรม,เราก็มาถึงที่ที่หนึ่งที่แม่น้ำ Hanไหลอยู่เบื้องหน้า.แล้วผู้คนก็เดินทางด้วยมอเตอร์ไซค์ก็ผ่านไปด้วยเสียงดังๆ.ผมแค่....รู้สึกอิจฉาคนเหล่านี้.



เหตุผลที่เรามาที่นี่เพราะพิพิธภัณฑ์เครื่องดนตรีPraumแห่งนี้.



ภรรยาผมชอบดนตรีดังนั้นเธอจึงอยากที่จะมาที่นี่ซักครั้ง.พิพิธภัณฑ์เครื่องดนตรีPraumมีอยู่สองอาคาร,อาคารหนึ่งสำหรับพิพิธภัณฑ์และอีกอาคารหนึ่งเป็นร้านอาหารริมแม่น้ำ Han.



พิพิธภัณฑ์เครื่องดนตรีนี้มีเครื่องดนตรีหลายชนิดจัดแสดงซึ่งเป็นที่รักของผู้คนที่สนใจในดนตรีหรือเคยมาเมื่อตอนเป็นเด็กซึ่งเคยสงสัยเกี่ยวกับดนตรี.



ทันทีที่เรามาถึงที่ล็อบบี้,มีพร็อพที่เกี่ยวกับดนตรีและorgels ก็อยู่ตามผนัง.นี่เป็นห้องนิทรรศการแต่มีเครื่องดนตรีเล็กๆขายด้วย.



มีของน่ารักหลายๆชิ้นเมื่อเรามองใกล้ๆ.orgel หมุนเล็กๆนี้น่าจะดีสำหรับเบบี้.



หลังจากซื้อตั๋วที่ล็อบบี้,เราเริ่มทัวร์จากทางเดินเล็กๆที่ด้านขวา.สิ่งแรกที่เราเห็นคือรูปของคอมโพสเซอร์กับเก้าอี้เหมือนกับบีโธเฟนและโมสาร์ธ.ดูจากที่นักท่องเที่ยวถ่ยรูปกับสิ่งนี้มาก,มันคือโซนถ่ายรูป.อย่างไรก็ตาม,มันรบกวนผู้อื่นเนื่องจากมันเป็นทางเข้า.



ในที่ใหญ่ๆนี้,มีงานศิลปะที่เด็กทำที่เคยมาที่นี่.ไวโอลินทำจากกระดาษนั้นน่าประทับใจ.



หลายๆมุมที่ช่วยเด็กๆที่สนใจดนตรีหรือเครื่องดนตรี.เราสามารถที่จะวาดเครื่องดนตรีบนโต๊ะ,ซึ่งเรืองแสง.



และคุณสามารถที่จะแสตมป์รูปแสตมป์ที่เป็นเครื่องดนตรีต่างๆหรือสร้างมันในห้อง.หรือคุณสามารถทำเครื่องดนตรีต่างๆในรูปแบบต่างๆใช้เลโก้ในห้องเลโก้.



พวกเขาอาจจะไม่ได้ทำมันอย่างละเอียดเหมือนโมสาร์ธหรือบีโธเฟนบนผนังแต่มันก็เพียงพอที่จะดึงดูดเด็กๆ.



และการวาดรูปเมจิกที่เคยเป็นที่นิยมก็แขวนอยู่บนผนังด้วย.คุณสามารถที่จะถ่ายรูปที่น่าสนใจโดยใช้กล้องลวงตา.



แบบนี้.ที่นี่มีข้อได้เปรียบสำหรับเด็กๆที่สามารถที่จะเรียนดนตรีในรูปแบบที่น่าสนใจที่นี่ที่ซึ่งมีหลายที่ที่ดึงความสนใจเด็กๆแถวๆทางเข้า.



บวกกับมีการเรียนที่โดเด่นเนื่องจากมันแสดงถึงประวัติของเครื่องดนตรีหรือเพลงด้วย.ผมได้ยินว่านั่นทำไมเด็กๆถึงมาที่นี่บ่อยๆ.



มีสนามหญ้าที่เตรียมไว้อย่างดีและแม่น้ำHan แผ่ขยายอยู่ตรงหน้าต่างของอาคาร.น่าเสียดาย,สวนนี้ไม่สามารถที่จะเข้าไปได้จากพิพิธภัณฑ์เนื่องจากมันเป็นของร้านอาหาร.



และมีคอมเม้นเกี่ยวกับเพลงบนแก้วด้วย.มันมีเทคนิคควบคุมขึ้นอยู่กับบีท.



มีชุดสำหรับเด็กที่พวกเขาสามารถที่จะใส่ได้,ปีนขึ้นไปบนเวทีและควบคุมเอง.



มีเปียโนที่ทำเสียงเมื่อคุณเหยียบมัน.มันทำเสียงเปียโนใหญ่ๆเมื่อพวกเขาเหยียบมัน,มันทำเสียงค่อนข้างใหญ่ซึ่งทำให้คนปวดหัวบางครั้ง.



เราสามารถที่จะเล่นเครื่องดนตรีบนผนังแก้วเริ่มจากเท้าเปียโน.เครื่องดนตรีหลายชนิดรวมถึงไซโลโฟน,เปียโน,กลอง,และฟลุ๊ทก็ถูกจัดแสดงไว้.



ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับดนตรีเลยแต่เมื่อผมเห็นพวกมันในทีวี,ผมก็อยากที่จะสู้เด็กพวกนั้นได้ซักครั้งสองครั้ง.



กระดิ่งมือที่แต่ละสีก็มีเสียงที่ต่างกันเป็นสิ่งที่น่าประทับใจมากที่สุดสำหรับผมเนื่องจากผมคิดว่าเสียงกระดิ่งทำให้คนมีความสุข.บวกกับ,มันยังไงซะทำให้ผมนึกถึงกระดิ่งอาหารกลางวัน.



มีอันที่ยุ่งยากอย่างกลองหรือเปียโนแต่พวกที่เล่นง่ายๆก็จะเป็นที่นิยมสำหรับเด็กๆ.



ถ้าคุณสนุกกับเครื่องดนตรีพอแล้ว,มันก็ถึงเวลาเรียนประวัติศาสตร์ของมัน.ผมพนันว่าพิพิธภัณฑ์มีเครื่องดนตรีแบบคีย์บอร์ดมากที่สุด.



ในห้องจัดแสดงหลักนี้,มีเปียโนรูปแบบต่างๆ.แต่คุณจับไม่ได้เหมือนกับอันที่ห้องกิจกรรม.



ภรรยาของผมว้าวทุกครั้งที่เห็นเปียโนเนื่องจากเธอจำพวกมันได้แต่ผมเป็นเหมือนคนนอก,เท่าที่ผมได้ "ว้าวคือเปียโนสองชั้นอันนี้".



หรือ "ว้าวอันนี้เล็กจัง.ว้าวอันนี้ทำจากไม้",และนี่ก็คือท่าทางของผมเท่านั้น.ผมเดาว่าคนแก่ๆบอกว่าคุณเห็นได้เท่าที่คุณรู้นั้นถูกต้อง.ตามที่เธอว่า,มีเปียโนที่มีชื่อเสียงมากมายจัดแสดงที่นี่.



มันเป็นเปียโนที่หายากจริงๆ.แต่ที่ผมบอกว่าผมจำมันไม่ได้เพราะผมไม่คุ้นเคยถึงความแตกต่างของพวกมัน.



ไม่เพียงแค่มีเปียโนเก่า,มันยังมีคำอธิบายเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และโครงสร้างของเปียโน.โชคดีที่,ผมอ่านหนังสือเกี่ยวกับมันสองสามวันก่อนซึ่งผมก็มีความสุขทุกครั้งที่ผมเห็นคำที่ผมรู้.



ในแก้ว,มีโมเดลของแกรนด์เปียโนอยู่กับคำอธิบายเกี่ยวกับว่าเปียโนทำเสียงยังไงเมื่อคนเล่นจับคีย์บอร์ด.มันเพียงพอสำหรับเด็กๆและผมคนที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย.



เมื่อคุณผ่านเปียโนที่จัดแสดง,คำอธิบายจบและอีกคำอธิบายเกี่ยวกับเครื่องดนตรีสายเริ่ม.



บนผนัง,มีกีต้าร์ทั่วๆไปเช่นเบส,อิเล็คโทรนิคและกีตาร์อคูสติครวมถึงอันที่หายาก.



อันนี้เรียกว่าฮาร์พ ซิทเทอร์ที่ดูเหมือนของโบราณแต่มันสวยที่สุดในหมู่เครื่องดนตรีสายที่เคยใช้ในเยอรมันนีในปี1900.



เมื่อถึงคำอธิบายเกี่ยวกับการทำเสียง้วยเครื่องดนตรีสายเกือบที่จะจบ,อีกคำอธิบายหนึ่งเกี่ยวกับเครื่องดนแบบเป่าที่คุณทำเสียงเมื่อคุณเป่ามันด้วยปากของคุณก็เริ่มขึ้น.



Danso ( ฟลุ๊ทไม้สั้น) หรือเรคอร์ดเดอร์,เครื่องดนตรีแบบเป่าชนิดหนึ่ง,ซึ่งใช้ในโรงเรียนเมื่อตอนที่คุณเป็นเด็ก.แต่ถึงแม้ว่ามันจะมีรูปร่างที่คล้ายกัน,มีประเภทอยู่หลายประเภทขึ้นอยู่กับรูปร่างหรือขนาด.



แม้แต่ฟลุ๊ท,มีชนิดต่างๆที่ทำเสียงต่างกัน.ในหมู่นั้น,อันที่ทำจากไม้ตรงมุมขวาล่างเรียกว่าBaroque Traverso ใช้ในปี 1635ที่ดูเหมือน Daegeum (เครื่องดนตรีเกาหลีโบราณ) หรือSogeum ในภาคตะวันออก.



เครื่องดนตรีแบบเป่าที่ทำจากทองเหลืองที่เป็นที่รู้กันว่าคือทรัมเป็ต หรือฮอร์นในรูปร่างต่างๆที่ดูเหมือนชิ้นงานศิลปะ.ผมหวังว่าผมจะได้ยินเสียงแต่ก็ไม่มี,น่าเสียดาย.



แทนที่,ขั้นตอนและการประกอบของเครื่องดนตรีแบบเป่านั้นก็ได้ถูกอธิบายไว้อย่างละเอียด.แม้แต่แผนผังของมัน.



และขั้นตอนการทำเครื่องดนตรีสายที่เราเห็นมาก่อนหน้านี้ก็ได้ถูกอธิบายไว้เป็นขั้นเป็นตอน.มันยากที่จะเห็นไวโอลินไม่ต้องพูดถึงว่าไวโอลินที่ทำจากไม้สีขาวที่กำลังอยู่ในขั้นตอนการผลิต.



เพียงแค่นึกถึงต้นไม้นั้นถูกตัดและขัดโดยช่างไม้เปลี่ยนมันสู่ไวโอลินที่สวยงามและเชลโลและทำเสียงเมื่อเจอมือของผู้เล่นที่ทำให้ผู้คนมีความสุข,ดนตรีที่เล่นบนถนนก็เป็นผลผลิตจากความพยายามและหยาดเหงื่อของผู้คน.



หลังจากที่เห็นขั้นตอนในการผลิตเครื่องดนตรี,เราเดินตามบันไดที่แชนเดอเลียสวยๆขึ้นไปข้างบน.เราไม่สามารถที่จะละสายตาออกจากภาพวาดของคอมโพสเซอร์ที่แขวนอยู่บนผนังได้เลย.



เดินตามราวบันไดที่สวยงาม,คุณจะรู้สึกเหมือนคุณอยู่ในปราสาทของราชวงศ์ในยุโรป.และคุณก็จะเข้าสู่เพลงโอเปร่าก่อนที่คุณจะรู้สึก.



ทันทีที่คุณขึ้นไปที่ชั้นสอง,จะมีต้นคริสต์มาสสูง 3-4mอยู่ตรงหน้าของคุณ.ดนตรีคลาสสิคกับต้นไม้ที่วิบวับ.เรารู้สึกแปลกๆเหมือนว่าเป็นช่วงคริสต์มาส.



นี่จะต้องเป็นที่นิยมตอนนี้แน่ๆ.มีการ์ดเมมโมสวยๆบนโต๊ะเล็กๆข้งบันไดสำหรับผู้มาเยี่ยมชมเพื่อที่จะเขียนคำอธิษฐานและแขวนบนต้นไม้.



มันดูเหมือนว่ามันมีอยู่ร้อยคำอธิษฐานแล้ว.เราแขวนคำอธิษฐานของเรา,จริงๆแล้วซ่อนมันไว้ซักแห่ง.ขอให้ความหวังเราเป็นจริง~!!



มีอีเวนท์พิเศษซึ่งถ้าเราเขียนคำอธิษฐานลงและแขวนมันไว้,พวกเขาก็จะจับผู้ชนะและให้ของขวัญ.ก็เราอยู่ที่นี่แล้ว,ทำไมเราไม่ลองอธิษฐานและขอให้ชนะดู?



เราขอของเล่นทหารที่ป้องกันต้นคริสต์มาสให้เป็นของรางวัลที่จัดขึ้นที่ชั้นสอง.



ชั้นสองนั้นมีเวทีที่ค่อนข้างใหญ่ตรงกลาง.พวกเขามีการจัดแสดงและคอนเสิร์ตบ่อยๆและเมื่อไม่มี,เขามีวิดีโอที่มีชื่อเสียงไปเรื่อยๆ.ดังนั้นเสียงดนตรีที่ได้ยินเสียงนั้นมาจากที่ชั้นสองนี่เอง.



โชคดี,เราสามารถที่จะสนุกกับทัวร์ขณะที่เราฟังเพลง.มันค่อนข้างแตกต่างจากชั้นแรก.มันทำให้เรารู้สึกเหมือนเราอยู่ในพิพิธภัณฑ์ดนตรี.



สิ่งของชิ้นเล็กๆที่เกี่ยวข้องกับดนตรี.ตั้งแต่อันที่ดูเหมือนนักดนตรีและนักร้องในนิทาน,พวกเขากำลังร้องและเล่นดนตรี.



และโน๊ตดนตรีที่ดูเหมือนเป็นรูปแบบหรูหราเมื่อพวกเขาจัดแสดงกับของโบราณ.มีสิ่งของหลายชิ้นที่มีความเกี่ยวข้องกับดนตรี.



รูปเก่าๆและเบตองและสิ่งอื่นๆ...ชั้นที่สองมีสิ่งของหลายชนิดที่เกี่ยวข้องกับดนตรีมากกว่าที่ชั้นแรก.แน่นอนในที่ด้านหลัง,มีเครื่องดนตรีขนาดใหญ่ที่ไว้ที่ชั้นหนึ่งไม่ได้.



มีฮาร์โมนิก้าที่ค่อนข้างแตกต่างจากอันที่ผมเคยใช้ตอนเป็นเด็ก.เป็นฮาร์โมนิก้าหกด้านที่มีหลายคีย์ที่ใช้ในระยะต่างๆ.



ไวโอลินชื่อสตาร์ดิวาเรียสที่ผมอาจจะเยได้ยินในเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิคก็ได้ถูกจัดแสดงไว้.ไวโอลินชิ้นเอกกับประวัติที่ยาวนานที่สลักไว้ไว้ในกล่องดนตรีและมันก็แพงมากๆเท่าที่ผมรู้.



พวกนี้คือฮาร์พที่โดยปกติเห็นในเรื่องเล่าหรือนิทาน.จริงๆแล้ว,ผมไม่รู้ว่ามันจะใหญ่มากจนได้มาเห็นที่นี่.ผมสงสัยว่าเสียงมันจะเป็นยังไงเนื่องมันใหญ่เท่ากับคนแต่มันน่าเสียดายที่เราดูได้ผ่านกระจกเท่านั้น..


และมีโน๊ตดนตรีของDon Giovanni, เพลงโอเปร่าโดยโมสาร์ท.แน่นอนมันคงไม่ใช่ของแท้แต่ถึงอย่างนั้น,มันก็ทำให้เรารู้สึกตื้นตันและคุ้มค่า.



เพลงตพวันตกแน่นอนเป็นส่วนใหญ่ในวัฒนธรรมดนตรี.ดังนั้นนิทรรศการส่วนใหญ่ที่นี่เกี่ยวกับคอมโพสเซอร์ชื่อดังในประเทศแถบตะวันตก.



ในมุมหนึ่งที่ชั้นสอง,มีของที่เป็นของหนึ่งในคอมโพสเซอร์เกาหลี.นี่เป็นร่องรอยของLee Heung-ryeol ผู้ที่ควบคุมเพลง SeomjibAgi(เกาะเบบี้) ที่เริ่มด้วย " ขณะที่แม่ไปยังเกาะชายหาดเพื่อไปเก็บหอยนางรม" และ เอฟเฟ็คชั่นที่เริ่มด้วย " เธอลืมความเจ็บปวดที่เธอเคยมีเมื่อเธอคลอดฉัน".



เปียโนที่เขาเคยใช้ก็ถูกจัดแสดงไว้ที่นี่.ถึงแม้เขาจะไม่ได้รับการบันทึกทางประวัติศาสตร์แต่เขาเป็นที่รู้จักกันว่าชูเบิร์ทชาวเกาหลีเนื่องจากเป็นการผสมเพลงเกาหลีสมัยใหม่ในฐานะผู้แต่งเพลงและผู้ควบคุมเพลง.



ผมหวังว่าจะมีคนสนใจในเพลงมากขึ้นในด้านดนตรีและมีนักดนตรี นักแต่งเพลงมากขึ้นที่นี่.



ก่อนที่เราจะรู้,เราดูรอบๆจนทั่วและกลับมาที่ล็อบบี้.มันค่อนข้างเล็กสำหรับพิพิธภัณฑ์แต่ผมว่ามันใหญ่สำหรับพิพิธภัณฑ์ที่มีธีมเดียว,ดนตรีและเครื่องดนตรี.



มันนำเสนอหลายอย่างและกิจกรรมแก่ผู้มาเยี่ยมชมซึ่งแม้ว่าคุณจะไม่ได้ลงทุนในเรื่องดนตรี,คุณก็จะสนุกกับมัน.บวกกับของตกแต่งเล็กๆในส่วนอื่นๆของพิพิธภัณฑ์.



พิพิธภัณฑ์เครื่องดนตรี Praumนี้คุ้มที่จะมาเที่ยวสำหรับผู้ที่สนใจในดนตรีหรือคนที่มีลูก.บวกกับ,มันมาได้ทั้งทางรถไฟใต้ดินจากโซลและการมาเที่ยวแบบเล็กๆที่นี่จะทำให้ชีวิตคุณสนุกขึ้น.


ข่าวดี~!!!!

สองสามวันหลังจากที่เรามาพิพิธภัณฑ์เครื่องดนตรี Praum,เราก็ได้รับข้อความ.



ท้า-ด้า~!!!เราได้รางวัลที่หนึ่ง!!!!



ซึ่งน้อยกว่าหนึ่งเดือนหลังจากที่เราไปครั้งแรก,เราเอาหลานสาวและหลานชายไปที่พิพิธภัณฑ์ในตอนบ่ายในสุดสัปดาห์หนึ่ง.และเราก็ได้รับรางวัล.



ของรางวัลในกล่องไม้นั้นคือ orgelสวยๆที่ดูเหมือนฮาร์พสีทอง. ฮาร์พหมุนช้าๆทำเสียงเพราะๆ.ถึงแม้มันจะเป็นของหลานชายของเรา,ข่าวนั้นดีพอสำหรับเรา.


Map


แผนที่ : link
ที่อยู่ : 504-13, Dogok-ri, Wabu-eup, Namyangju-si, Gyeonggi-do
โทรศัพท์ : 031-272-7000
เวลาทำการ : วันธรรมดา 11:00~18:00 / สุดสับดาห์ 10:00~18:00 (ปิดวันจันทร์ )
ค่าเข้า : ผู้ใหญ่ 5,000 วอน (ฟรีสำหรับอายุ 65+) / ผู้เยาว์4,000 วอน / เด็ก 3,000 วอน
เว็บไซต์ : website



抱川, 南楊州, ホテルナイン, 楽器博物館, 포천, 호텔나인, 호텔, 커피집오후2시, 카페, 프라움악기박물관, 악기박물관, 박물관, 악기, 음악, 노래, 예술, 조각, 엔틱, Pocheon, HotelNine, Hotel, CoffeejibOhudusi, Coffeehouse2oclock, intheafternoon, Cafe, PraumMusicalInstrumentMuseum, MusicalInstrumentMuseum, Museum, Musicalinstrument, Music, Song, Arts, Carving, Antique, ホテル, コーヒー午後2時カフェ, カフェ, プラウム楽器博物館, 博物館, 楽器, 音楽, 歌, 芸術, 彫刻, アンチック, NINE酒店, 酒店, 下午2咖啡馆00, 咖啡馆, PRAUM乐器博物馆, 乐器博物馆, 博物馆, 乐器, 音乐, 歌曲, 艺术, 雕塑, 古风格, ฟอร์จูน, โรงแรมเก้า, โรงแรม, ร้านกาแฟ1400, ร้านกาแฟ, PRAสนามกีฬาพิพิ, ธภัณฑ์เครื่องดนตรี, เครื่องดนตรี, พิพิธภัณฑ์, เครื่องมือ, เพลง, ศิลปะ, ประติมากรรม, โบราณ
ความคิดเห็นหนึ่งบรรทัด(2) 
PDF
บุ๊คมาร์ค
อีเมล์
0bytes / 200bytes
ดูรายชื่อ