Holiday Journal

Holiday Journal
Hi, Lets look around cool places in Korea together with me! :)
4045 | 19986872

Boseong - Deungnyangถนนแห่งความทรงจำ - (Korea Tour)
 | Holiday Journal
แก้ไขล่าสุด : 2017/03/23

สถานที่ท่องเที่ยว : South Korea
 | จำนวนผู้ชม : 462920
https://blog.lookandwalk.com/th/blog/mazinguide/887/trackback



ผมได้มาถึงอายุที่ผมเริ่มมีรอยยิ้ม นึกถึงวันเก่าๆและความทรงจำต่างๆเมื่อตอนผมเป็นเด็ก,ผมไม่ได้มีอะไรหลายๆอย่างเหมือนในปัจจุบัน,แต่มันมีเพียงแค่การเล่นสนุกกับเพื่อนๆตามตรอก.ในขณะที่ในโลกเต็มไปด้วยตึกต่างๆ,และทีทุกคนตะโกนว่า ' เร็วขึ้นและเร็วขึ้น',ผมกำลังจะไปยังสถานที่ที่เหมือนในยุค 70 และ 80.

ถนนแห่งความทรงจำDeungnyangนั้นตั้งอยู่ที่Boseong, Jeonlado.มันมีการจัดแสดงที่แตกต่างกันอยู่7รูปแบบ.พวดเขาได้ย้ายหลายๆสถานที่ออกไปที่มีมากว่า 10ปี เช่นร้านตัดผมYeokjeon,ร้านขายของเล่น,ร้านDeungnyang,สถานีDeungnyang,ร้านหนังสือการ์ตูน Yeokjeon,โรงเรียนประถมDeungnyang,ห้องชาโชคดี,และอื่นๆ.ร้านตัดผมYeokjeon และห้องชาโชคดียังเปิดให้บริการมาจนถึงปัจจุบัน.



ถนนแห่งความทรงจำDeungnyang นี้มีความยาวน้อยกว่า100เมตรเท่านั้น.คุณสามารถลงรถที่สถานี Deungnyang และมาที่นี่.แต่จริงๆนะ,คุณอาจจะรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปบางอย่างถ้าคุณมาที่นี่แล้วแค่เดินดูถนนรอบๆ.มีไร่ชาเขียวBoseongและหมู่บ้านที่ซึ่งมีรูปภาพของบ้านสไตล์เกาหลีจริงๆในJoseon,ซึ่งมันก็ดีสำหรับการไปเที่ยวยังสถานที่พวกนี้,ด้วย.



ทริปไปยังถนนแห่งความทรงจำBoseongในJeonladoคนเดียวนั้น.ผมรู้สึกหลงอยู่ในความคิดในตอนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้.
วิวและความทรงจำต่างๆนั้นดูคล้ายกับในวัยเด็กของผม.



ถนนแห่งความทรงจำนั้นเริ่มจากสถานีDeungnyangไปจนถึงสำนักงานเขตการปกครองท้องถิ่นDeungnyang.
ผมได้ยินมาว่าพวกเขาวางแผนที่จะให้ยืมตึกและขยับขยายเพิ่มขึ้น.
ผมนั้นตั้งหน้าตั้งตารอในการขยับขยาย.



โรงเรียนประถมDeungnyangและร้านหนังสือการ์ตูนYeokjeon.



ตอนนี้พวกเขาเรียกโรงเรียนประถมนี้ว่า'Chodeunghakgyo' ,แต่เมื่อก่อนมันถูกเรียกว่า 'Gukminhakgyo.'



ผมสงสัยว่าพวกเขาหาโต๊ะแล้วเก้าอี้เก่าๆพวกนี้ได้จากที่ไหน.มันเหมือนกับตอนที่ผมยังเรียนหนังสืออยู่.ผมจำเรื่องราวเก่าได้มากมายตอนที่มองโต๊ะพวกนี้อยู่.ตอนผมทะเลาะกับเพื่อนที่นั่งข้างๆ,ผมขีดเส้นตรงกลางของโต๊ะและพวกเราทั้งสองไม่สามารถที่จะข้ามเส้นไปยังอีกด้านหนึ่งของเส้น.พวกเราสามารถเอาโต๊2ตัวมาต่อกันเพื่อเล่นปิงปองโดยใช้รองเท้าแตะหรือกับยางลบ.พวกเรามีเกมส์หลายเกมส์ที่สามารถเล่นได้บนโต๊ะ.



พวกเราแปะภาพที่พวกเราได้วาดในวิชาศิลปะไว้ที่ด้านหลังของห้องเรียนเสมอ.เมื่อคุณครูพูดอะไรที่แท่น,พวกเราก็จะใช้ลูกคิด.ทำไมพวกเราถึงได้นับเลขเป็น 1วอนและ2วอนนะ.

ผมไม่สามารถลืมข้าวกล่องที่เอาวางไว้บนเครื่องทำความร้อนในช่วงฤดูหนาวได้.ตอนนั้นพวกเราไม่ได้มีกล่องข้าวที่เก็บความร้อนได้ดังนั้นอาหารกลางวันของเราก็จะเย็นเมื่อพวกเราไปถึงโรงเรียน;พวกเราจึงวางกล่องอาหารกลางวันไว้ที่เครื่องทำความร้อนเพื่อที่จะทำให้มันอุ่นขึ้น.พวกเรามีกิมจิเยอะดังนั้นพวกเราจะเอาน้ำและกิมจิใส่ในกล่องโลหะและต้มมันบนเครื่องทำความร้อน.ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นทำไมมันถึงได้อร่อยมาก,แต่ผมก็เสียดายมากที่ผมไม่สามารถรู้สึกถึงรสชาติแบบนั้นได้อีก.



การไม่รู้ตัวถึงเวลาที่ผ่านไปในร้านหนังสือการ์ตูน.เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วที่นี่ดังนั้นมันจึเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการฆ่าเวลา.พวกเราไม่มีร้านอินเตอร์เน็ตหรือห้องสำหรับเล่นซึ่งทำให้ที่นี่เป็นที่ที่สนุกที่ในตอนนั้น.
ระหว่างทานอาหารกลางวัน,พวกเรากินราเมนและอ่านหนังสือการ์ตูนไปด้วย,และนั่นก็เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด.



หนึ่งในหนังสือการ์ตูนที่ผมเคยอ่านเมื่อก่อนนั้นเตะตาผม.ชื่อของมันคือ “Jangdolbaeng-I" และผมก็พบว่ามันสนุกทีเดียว.ผมเปิดหนังสือดูแล้วก็จำบางส่วนของมันได้.นี่คือหนังสือที่ผมอ่านตอนที่ผมฆ่าเวลา.



ปัจจุบันนี้พวกเราใช้คำว่า 'Supermarket' หรือ 'mart',แต่ว่าเมื่อก่อน,พวกเราเรียกร้านพวกนั้นว่า 'Sanghwi.'
มีของเยอะมากมายที่นี่.ตอนนี้มันก็มีความเทียบเท่ากับ 'marts' แล้ว.



ผมไม่รู้ว่าพวกเขาหาพวกนี้มาจากที่ไหน,แต่ผมเห็นขนมในสมัยก่อน.พวกเราไม่ได้กินขนมพวกนี้เพราะว่ามันนับว่าเป็นอาหารที่คุณภาพต่ำในปัจจุบันนี้,แมื่อตอนผมเป็นเด็ก,มันอร่อยมากๆ.ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นมันถึงได้อร่อยนัก.
บางครั้งเมื่อผมได้กินมันอีก,ผมไม่สามารถรับรู้ถึงรสชาตินั้นได้อีก.
มันอาจจะเป็นเพราะว่ามีแต่อาหารอร่อยแล้วเดี๋ยวนี้.



โทรศัพท์สาธารณะ(pay phones) ได้หายไปทีละเล็กทีละน้อยเพราะโทรศัพท์มือถือ.แต่เมื่อก่อน,ที่นี่คือที่ที่เราเข้าแถวเพื่อที่จะรอใช้โทรศัพท์เพื่อที่จะโทรหาครอบครัว,เพื่อน,และคนรัก.
บางครั้งพวกเราก็ได้ตะโกนใส่กันเพื่อให้วางโทรศัพท์.เจ้าโทรศัพท์สาธารณะนี้อาจจะได้ยินเรื่องสุขและเศร้าของหลายๆคน.



ความปราถนาของเด็กหลายๆคนที่แน่ๆนั้นก็คือร้านขายของเล่น.มันดีที่สุดที่จะได้เดินดูรอบๆร้านขายของเล่น.มันมีคนแน่นมากๆในช่วงวันหยุด.ผมจำได้ว่าในวันที่พวกเราจะได้รับเงินสำหรับปีใหม่,พวกเราจะวิ่งไปยังร้านขายของเล่นก่อนและมองหาของใหม่ๆและจับทุกอย่างที่เห็น,แต่เราก็ไม่ได้ซื้ออะไรซักอย่าง.



พวกเราไม่สามารถที่จะซื้อของเล่นแพงๆได้,แต่เราก็ได้ซื้อแผ่นการ์ตูนของเล่นและเล่นมันกับเพื่อนบ้านและเพื่อนๆ.
มีแผ่นการ์ตูนและลูกแก้วเยอะๆนั้นจะถือว่าเป็นหัวหน้าของเพื่อนๆ.



นี่คือห้องชาโชคดีที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี1977.ถนนแห่งความทรงจำในDukryangนี้ก็ถูกจัดโดยเจ้าของร้านชานี้.
ถ้าคุณอยากรู้รายละเอียดเกี่ยวกับถนนแห่งความทรงจำนี้,มันน่าสนใจทีเดียวที่จะไปยังห้องชาโชคดีนี้และถามเกี่ยวกับมัน.



นี่คือด้านในของห้องชา.เมื่อก่อนผมไม่ค่อยได้ไปที่ห้องชา,แต่มันก็ไม่ได้แตกต่างจากเมื่อก่อนมากนัก.ผมไม่ได้มีความทรงจำที่ดีนักเกี่ยวกับห้องชา.ผมมีแต่ความทรงจำที่ไม่ดีที่นี่เพราะว่ามันมีกลิ่นเหม็นอับและมีคนหลายคนสูบบุหรี่ที่นี่.



มีสิ่งมีค่าที่น่าจดจำหลายอย่างได้จัดแสดงอยู่ที่ห้องชานี้,ด้วย.



ทีวีและโทรศัพท์เก่าๆ.ตอนนี้,เราโทรศัพท์โดยกดเพียงแค่ปุ่มหนึ่งปุ่ม;อย่างไรก็ตาม,ในอดีต,เราโทรไปหาโอเปอเรเตอร์เพื่อให้ต่อสายให้.แค่30ปีที่แล้ว,เรายังต้องโทรหาโอเปอเรเตอร์,แต่ตอนนี้,ผมคิดว่ามันพัฒนาไปได้เร็วมากๆ.



ร้านตัดผมYeokjeon.ร้านตัดผมนี้ยังเปิดจนถึงปัจจุบัน,แต่มันปิดในวันที่เราไป.ผมมองด้านในจากข้างนอกร้าน,แต่เครื่องมือและเก้าอี้ก็ยังเหมือนเมื่อก่อน.ผมไปที่ร้านตัดผมชายจนถึงมัธยมต้น,แต่ตอนนี้,ผมเคยชินที่จะไปยังร้านทำผม.



นี่คือสถานีDeungnyang ในปัจจุบัน.ถนนแห่งความทรงจำนั้นอยู่ข้างๆสถานีซึ่งคุณสามารถไปยังสถานี Deungnyangโดยทางรถไฟและเยี่ยมชมรอบๆ.



นี่คือสถานีDeungnyangเก่า.



ชานชลาของสถานีDeungnyang.



ถนนแห่งความทรงจำในDeungnyangทำให้ผมระลึกถึงความทรงจำอันมีค่าในอดีตที่ผมอาจจะหลงลืมมันไป.
ก่อนหน้านี้,ผมมีความสุขอยู่แล้วถึงแม้ผมจะไม่มีอะไรมากนัก.แต่ตอนนี้,เมื่อผมได้มองกลับไปและได้เห็นถึงความทะเยอทะยานของตัวเอง.ถ้าคุณต้องการระลึกถึงความทรงจำเก่าของผู้ใหญ่และความทรงจำใหม่ๆสำหรับเด็กๆ,ไปยังถนนแห่งความทรงจำในDeungnyangและเยี่ยมชมมันดูสิ.

Deungnyang Station 득량역
Map

สถานที่: 909-1 Obong-ri, Deungnyang-myeonBoseong-gun, Jeollanam-do (전라남도 보성군 득량면 오봉리 6 구 909-1번지)


http://blog.naver.com/webhunting



득량추억길, 득량, 추억, 산책, 국민학교, 득량역, DeungnyangMemorialStreet, Memorial, walk, elementaryschool, Deungnyangstation, 得粮思い出道, トクリャンチュオクキル, 得粮, 思い出, 散歩, 小学校, 得粮駅, 得粮追忆路, 追忆, 散步, 小学, 得粮站, ความทรงจำให้ผลผลิตถนน, ผลผลิต, หน่วยความจำ, เดิน, ประถมศึกษา, สถานีผลผลิต
ความคิดเห็นหนึ่งบรรทัด(0) 
PDF
บุ๊คมาร์ค
อีเมล์
0bytes / 200bytes
ดูรายชื่อ